Kaart (cartografie) - Ko Samui (Amphoe Ko Samui)

Ko Samui (ook wel Koh Samui, Thai: เกาะสมุย) is een eiland gelegen in de Golf van Thailand, ongeveer 560 km ten zuiden van Bangkok. Het behoort tot de provincie Surat Thani. Het is het derde eiland van Thailand qua grootte (ongeveer 250 km²) na Phuket en Ko Chang. Het ligt 32 km uit de kust (gerekend vanaf Don Sak, het vertrekpunt van de veerboot) en het maakt deel uit van een archipel van tientallen eilanden; het merendeel daarvan is onbewoond.

De vroegste geschiedenis van het eiland is niet bekend. Vissers waren de eerste bewoners en zij vestigden zich ongeveer 1500 jaar geleden op het eiland. De wateren rond het eiland waren bijzonder visrijk en vooral de noordkust van Ko Samui, langs de stranden van Lamai en Maenam, bood voldoende bescherming tegen de invloeden van de oceaan.

Op oude Chinese kaarten uit de 17e eeuw (uit de Ming-dynastie) wordt Ko Samui vermeld als 'Culo Cornam'. De huidige naam van het eiland zou zijn afgeleid van het Chinese woord voor 'veilige haven'. In de 17e en 18e eeuw fungeerde het eiland als een rustpunt in de handelsroute van India naar China en volgens overlevering gebruikten Chinese zeevaarders het eiland voor reparatiewerkzaamheden en bunkerfaciliteiten. Chinese immigranten (afkomstig van het eiland Hainan) arriveerden zo'n 150-200 jaar geleden en dit betekende het begin van de kokospalmexploitatie op commerciële basis. De Chinese immigranten werden gevolgd door moslimimmigranten uit Pattani op het vasteland.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het eiland kort bezet door het Japanse leger.

Zeker tot de jaren zestig van de twintigste eeuw kende het eiland een zeker isolement. Het eiland had geen infrastructuur van betekenis en de enige verbinding met het vasteland vergde enkele uren varen met de veerboot.

In 1967 werd besloten tot het aanleggen van een ringweg op het eiland. De periode 1967-1973 werd benut voor het creëren van een wegtracé door het dichtbeboste gebied. Bovendien moest voor sommige rotsachtige trajecten (zoals tussen Lamai en Chaweng) gebruikgemaakt worden van springstof en zwaar materieel. In 1973 besloot de regering tot het doen aanleggen van een betonweg op het vrijgemaakte tracé van 52 km.

Tot de komst van de eerste toeristen in de jaren zeventig van de 20e eeuw, leefde de bevolking van visvangst en van de exploitatie van de kokospalmplantages.